Jan-Willem, de man van Steef, heeft een sjieke baan. Daarvoor trekt hij elke dag een mooi gewassen en gestreken overhemd aan. Dat werd in Amsterdam verzorgd door een wasserijtje. Steef heeft deze tas van mij gekregen, zodat ze de overhemden niet in een oude plastic tas hoefde te verzamelen en te vervoeren. Inmiddels woont ze met haar gezin in Singapore. Zou ze deze tas nog steeds gebruiken? Door het maken van dit rugzakje voor de Paddington-beer van Dijn kwam ik met haar in contact. Een Keltisch borduursel, een houtje-touwtje-sluiting en een Sint-Christoffel-medaille hebben er iets meer van gemaakt dan een doodgewoon rugzakje. We hebben inmiddels geen contact meer met elkaar. Dijn had een kikker in haar tuintje. Dus toen ze jarig was, heb ik een kikkertasje gemaakt. Hierin stopte ik drie bolletjes heerlijk zachte witte (Kids Silk) wol. Heel geschikt om van die prachtige kantachtige sjaals van te breien, waar ze zo van hield. Heeft ze er ooit iets van gebreid? Geen idee. Via Dijn leerde ik Ineke kennen. Van haar heb ik sokken leren breien. Ineke zong (zingt?) in het koor "Monulphus en Gondulphus" en had dringend behoefte aan een tas om alle bladmuziek te vervoeren. De details van deze tas: geborduurde sol-sleutels op de zijkanten, een afdruk op stof van een muziekstuk met daaroverheen het logo van het koor geborduurd en de voeringstof met muziekpapier-motief. De handvatten worden gevormd door stokjes met een rondgebreid jasje! Brabantse Ine kwam via internet bij mij. Inmiddels zijn we in real-life vriendinnen geworden en gaan we zo nu en dan samen op stap. Dit rode tasje met haar naam heb ik voor haar verjaardag gemaakt. De combinatie warm rood en wit met naturel linnen of "goud" is zo perfect! Twee keer een M geborduurd. Voor Maria en Marijna. Maria gebruikt het linkse tasje om haar borduurwerk mee te nemen. Het is altijd een vrolijke boel als zij hier komt borduren. Marijna heeft me in 2009 mijn eerste weefkaarten gestuurd. Daarom heb ik voor haar het rechtse tasje gemaakt, want ik was er superblij mee. Schoonzus Irma vroeg om een tas met haar naam in runen. Die runen heb ik in suède uitgevoerd en inelkaar geschoven. Ze kleurden mooi bij de voeringstof. Een Keltische knoop van een mooi bandje en een donkerpaars steentje leken me wel bij het thema te passen. Vond ze het leuk? Ik hoop het. Siffie rouwde om haar eerste man Ro. En gaf mij Ro's spijkerbroeken. Ik heb van de kontzakken een speciale Ro's- oftewel roos-tas van gemaakt. Zowel op het kruispunt van voor- en achterkant als aan de binnenkant waren rozen te zien. Siffie heeft de tas aanvaard en heeft er Ro's moeder heel blij mee gemaakt. Zelf vond ze het te heftig. Elke zaterdag halen we groente op de markt bij onze vetrouwde groentekraam. De groentevrouw neemt trouw elke spijkerbroek voor me mee, die de kinderen hebben afgekeurd. Daarom heb ik voor haar een speciale groentetas gemaakt. Tjet vroeg me een tasje te maken met het Merkwaardig-logo lapje. Zo zou ze de laatste exemplaren van dat lapje sneller kwijt zijn. En dat was dus ook zo. Toen was het tasje overbodig en heeft Tjet het (met mijn toestemming) verkocht aan een enthousiaste fan. In principe was dit dus een cadeautje voor Merkwaardig. Broer Pros heeft ervoor gezorgd, dat ik de QR-code ontdekte. Toen Irene en hij dan ook 25 jaar getrouwd waren, hoefde ik niet lang na te denken, wat er op de feesttas moest komen. Het woord "felici-tas" vond ik hier wel bij passen. Ik heb me wel een slag in de rondte geborduurd om op tijd klaar te zijn. De steentjesstof is "kei-gaaf", toch?